Toen er een typhoon over Noord-Vietnam raasde
Sa Pa, Vietnam
Het is 4 augustus 2016, toen nog een 17-jarig guppie, en mijn reis door Vietnam is een paar dagen geleden van start gegaan. De reis die ik maakte met mijn beide ouders én mijn kleinere broertje Jason, begon in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. De stad die we de eerste anderhalve week als uitvalsbasis zouden gebruiken. Na een paar dagen door de typisch Aziatische hoofdstad te hebben rondgestruind, zouden we een aantal dagen naar het uiterste noorden van het land gaan. We pakten de nachttrein van Hanoi naar Lào Cai. Hier kwamen we ‘s ochtends in alle vroegte aan op het station vanwaar we nog een dik uur in een klein busje de bergen in zouden rijden. Dit bergstadje heet Sa Pa. Hier leerden we ook onze gids kennen, die ons de volgende dag zou begeleiden naar onze slaapplek. We mochten die nacht namelijk logeren bij een originele Vietnamese stam genaamd de ‘Hmong’.
Na een wandeltocht van ongeveer 6 uur door de prachtige landschappen en rijstvelden, kwamen we dan eindelijk aan bij onze slaapplek. Een hutje in het midden van een klein dorpje van één van de laatst overgebleven stammen van Vietnam. Het huisje was niet voorzien van enige elektriciteit, licht of stromend water. En stiekem, vond ik dat helemaal niet zo heel erg. Want op deze manier leer je pas echt de lokale gebreken kennen! Nadat we onszelf met een teiltje water enigzins hadden opgefrist, kon het avondeten beginnen. Een lokaal bereidde maaltijd die dankzij een ontbrekend gasstel volledig op een vuurtje is gemaakt. Dat is pas back to basics!
Onze gids had ons die dag al verteld dat er extreem veel regen valt op het moment in Vietnam. Waarna wij dachten dat het allemaal wel mee zou vallen, aangezien het volop regenseizoen was. Toch hadden wij uit voorzorg maar 4 regenjassen gescoord. Hier zouden wij achteraf ábsoluut geen spijt van krijgen. Want het regende en het regende. Daar is Nederland niets bij!
Toen wij die volgende ochtend wakker werden na een heerlijke nacht, merkten wij pas hoeveel regen er was gevallen. Wij stapten de ‘ontbijtzaal’ in, wat niet meer was dan een tafel met een paar kleine stoeltjes, toen wij onze gids verontrustend zagen telefoneren. Het bleek namelijk dat er een typhoon over het noorden van Vietnam aan het razen was. Zo’n typhoon resulteert altijd in extraam zware regenval en aardverschuivingen. En aangezien dit een behoorlijk bergachtig gebied is, was het niet de meest fijne plek om dit te horen te krijgen!
Nadat wij ons onderkomen hadden uitgezwaaid, begon onze hike terug naar Sa Pa. Een hike die vandaag ruim 7 uur zou duren. Nadat wij wederom door prachtige landschappen liepen, merkten wij eigenlijk niet veel van de regenval of aardverschuivingen. We arriveerden weer bij ons hotel in Sa Pa, waar we van de gelegenheid gebruik maakten om onszelf op te frissen en onze spullen te drogen. Tot we na een paar uur ineens iemand haastig op onze deur hoorde bonken. Het bleek onze gids te zijn die compleet in paniek was. Hij legde ons uit dat we direct al onze spullen moesten pakken en naar de bus moesten komen. We zouden eigenlijk pas laat in de avond vertrekken, maar door de omstandigheden moest dat eerder.
Hij legde ons uit dat tijdens onze nacht bij de Hmong stam, het stad Lào Cai volledig was ondergelopen. Even uitleggen, Lào Cai, het stadje van het treinstation, is gelegen in een dal. En al die regen die is gevallen kwam daar uit. Er is die nacht met man en macht gewerkt om de straten droog te krijgen. Ook de weg van Sa Pa naar Lào Cai was volledig afgesloten. Een nogal bochtige bergweg met ravijnen daar zeg je u tegen. Doordat er allerlei aardverschuivingen plaats hadden gevonden, waren er honderden rotsblokken ter grote van personenauto’s naar beneden gekomen en zo delen van de weg verwoest hadden. Er zouden die avond zelfs 11 mensen zijn overleden. Huizen die midden in de nacht compleet zijn weggevaagd door vallende rotsblokken.
Gelukkig voor ons, konden wij net op tijd wegkomen uit het stadje om zo onze reis voort te zetten. We zouden een aantal dagen later nog meer geluk hebben. We zijn toen 2 dagen naar Halong Bay gegaan om daar het natuurschoon te bekijken. Door die typhoon waren de drie dagen voor ons allemaal gecanceld, en zo waren wij de eerste weer die mochten gaan varen.
Een bizarre gebeurtenis op een prachtige reis. Maar ook een gebeurtenis die je nooit meer zult vergeten. Ik zou zulke omstandigheden verder nooit meer hebben gezien. Het is heel gek om te beseffen dat dit soort dingen dagelijks gebeuren waar wij in Nederland eigenlijk niets van meekrijgen. Daarom is het goed om af en toe uit je comfort-zone te stappen en dit soort indrukwekkende activiteiten te doen!
Aardverschuivingen vanuit de bus
Brian Vis
Hola! Ik ben Brian, de hoofdauteur van dit platform! Met mijn passie voor ontdekken, reis ik al een aantal jaar naar allerlei plekken over de wereld!